Εισήγηση Θράσου Αβραάμ στην εκδήλωση "Η δίκη της Χρυσής Αυγής και οι φασιστικές προκλήσεις στο προσφυγικό"

Προκειμένου να σας βάλω λίγο στο κλίμα για τι γινόταν στη Λέσβο πέρσι με το ξεκίνημα της έλευσης των προσφύγων θα ξεκινήσω με κάποια λόγια που είχε γράψει τις μέρες αυτές ο εθελοντής της Αγκαλιάς Γιώργος Τυρίκος.

"Το Σάββατο είχαμε πάνω από 300 άτομα στην Αγκαλιά. Το μεσημέρι ήρθαν εθελοντές.  Η Ανδρονίκη, η Χρυσάνθη, ο Γιώργος. Εκεί πάντα μαζί μας η Μυρτώ και η Ειρήνη. Δώσαμε κοντά στις 150 μερίδες που είχαν μαγειρέψει τα κορίτσια. Πολύς κόσμος.  Το απόγευμα ήρθαν άλλοι 80 άνθρωποι πολύ ταλαιπωρημένοι. Πιο πολλά τα αναλγητικά που δώσαμε παρά τα φρούτα και τα νερά. 

Κυριακή λάβαμε μέρος στο Κομβόι Αλληλεγγύης. Εγώ ήμουν διστακτικός. Φοβάμαι, δεν θα το κρύψω. Φοβάμαι πλέον τα αυτόφωρα. Έχω βρεθεί εκεί, νισάφι. Το Χωριό του Όλοι μαζί λοιπόν είχε οργανώσει μεγάλη αυτοκινητοπομπή από Μυτιλήνη, να μαζευτούμε όλοι Μόλυβο και από εκεί να πάρουμε όσους πρόσφυγες βρίσκαμε στον δρόμο. Κόντρα στην παράνοια αυτοί οι άνθρωποι, γέροντες, παιδιά, μωρά, οικογένειες να πρέπει να διασχίσουν 80 και πλέον χιλιόμετρα με τα πόδια ενώ έχουν λεφτά να πληρώσουν ταξί και την ώρα που αν εθελοντής τους πάρει πάει αυτόφωρο …Ήμουν διστακτικός γιατί μας είπαν πως υπάρχει εισαγγελική εντολή για σύλληψη όσων αποτολμούσαν να λάβουν μέρος στο κομβόι. Όταν όμως πήγα στον Μόλυβο, είδα τα πρόσωπα των «οδηγών αλληλεγγύης». Ήταν όλοι εκεί.

Όλοι όσοι τόσα χρόνια βάζουν το κεφάλι τους στον τορβά.  «Να μας συλλάβουν όλους». Εντάξει, πάμε. Ξεκινήσαμε. Όχι ένας και δυο. Δυο χιλιόμετρα κομβόι, πάνω από 40 οχήματα. Μας σταμάτησαν οι ασφαλίτες δυο φορές, κατέγραψαν οχήματα, μας συνόδεψαν διακριτικά. Στη Συκαμιά βλέπαμε κάτω χαμηλά το πέλαγος, τη γαλήνια λωρίδα θάλασσας μεταξύ Τουρκίας και Λέσβου, εκεί που περνούν οι λέμβοι του θανάτου. «Πως καταφέραμε να κάνουμε τόση ομορφιά, υγρό τάφο κατατρεγμένων;» είπε η Κατερίνα. 
Στη Θερμή όταν φτάσαμε είχε βγει κόσμος έξω και χειροκροτούσε την αυτοκινητοπομπή. Φτάσαμε κουρασμένοι, 100 και πλέον χιλιόμετρα για μας ταξίδι στον Καρά Τεπέ. Εκεί γίνεται το γάλα μαύρο. Χιλιάδες ψυχές, χιλιάδες φαντάσματα. Πίσω στην Αγκαλιά στη Καλλονή, 60 άτομα μας περίμεναν. Φαγητό, νερό, φάρμακα ένας κύκλος στον οποίο έχουμε πιαστεί και δεν ξέρουμε πότε και αν θα κλείσει.

Αυτά μας περιγράφει ο Γιώργος για το τι γινόταν τον πρώτο καιρό των αφίξεων στη Λέσβο.



Ήταν εκεί περί τα μέσα Μάρτίου 2015 όταν καθημερινά άρχισαν να καταφθάνουν στο νησί κάθε τύπου βάρκες φορτωμένες με χιλιάδες ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Κάποιοι από αυτούς,  δεν θα φτάσουν ποτέ στο προορισμό τους, νικημένοι από τα κύματα. Όσοι καταφέρνουν να φθάσουν στο νησί παρέμειναν σε αυτό μέχρι να περαιωθούν, αργά και κοπιαστικά, οι διαδικασίες καταγραφής τους προκειμένου να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Η περιοχή γύρω από την προκυμαία και τα πάρκα της πόλης είχαν γεμίσει από καταυλισμούς ανθρώπων που μόνη τους επιθυμία είναι να φύγουν από το νησί για να βρουν μια καλύτερη μοίρα μακριά από τον πόλεμο, τον θάνατο και  την εξαθλίωση.


Η τοπική κοινωνία σε πολύ μεγάλο βαθμό έδειξε αξιοθαύμαστα αντανακλαστικά κατανόησης, ανοχής και αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Οι κάτοικοι του νησιού φανέρωσαν το πρόσωπο μιας ανθρώπινης κοινότητας που διατηρεί ζωντανές και διδακτικές τις συλλογικές μνήμες του βιώματος της προσφυγιάς του ‘22, όπως το έζησαν πολλοί από τους προγόνους μας από την πλευρά των θυμάτων. Αυτό το πρόσωπο εμφανίζεται στο γεγονός ότι εθελοντικές οργανώσεις,μεμονωμένοι εθελοντές αλλά και απλοί πολίτες έκαναν ότι μπορούσαν  για να στηρίξουν με όλα τα μέσα που διέθεταν τις οικογένειες των προσφύγων που παρέμεναν στο νησί.

Σε καθημερινή βάση πολλοί ανοργάνωτοι πολίτες έδειξαν την αλληλεγγυή τους είτε προσφεύγοντας στις παραλίες για να βοηθούν τους ανθρώπους που έβγαιναν από τις βάρκες είτε παίρνοντας στα σπίτια τους και μαγειρεύοντας ένα πιάτο φαΐ. Φυσικά υπήρξαν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Κάποια κοράκια αισχροκέρδισαν σε βάρος των προσφύγων είτε  βάζοντας καπέλα στις τιμές των ειδών που τους πωλούσαν είτε τους χρέωναν π.χ. για την φόρτιση του κινητού τους 5 ευρώ.


Η τεράστια όμως αλληλεγγύη του κόσμου πραγματικά σάρωνε τις όποιες ρατσιστικές φωνές έκαναν την προσπάθεια τους να βγουν.
Με τον αριθμό των προσφύγων που έφθαναν στο νησί καθημερινά να αυξάνει. Υπήρξε μέρα που ήρθαν στη Λέσβο 7000 πρόσφυγες αλλά και τις πολυήμερες καθυστερήσεις στη διαδικασία καταγραφής και ταυτοποίησης. Άρχισαν σιγά σιγά οι ρατσιστικές αυτές φωνές να βγαίνουν στην επιφάνεια.

Δημοσιεύματα σε τοπικά παραδημοσιογραφικά blog αρχίζουν να  χρησιμοποιούν ανύπαρκτες ιστορίες περί απόπειρων βιασμών, συνωστισμών σε οίκο ανοχής της πόλης ,βεβηλώσεις εκκλησιών με κόπρανα, παρενοχλήσεις τουριστών κλπ. Το επιχείρημα κιόλας του πλήγματος στην τουριστική εικόνα του νησιού χρησιμοποιούνταν επανειλημμένα.


Η τοπική Χ.Α. μπορεί να ήταν διαλυμένη οργανωτικά μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα γεγονότα που ακολούθησαν όμως οι οπαδοί και υποστηρικτές της είναι εκεί.

Στις 28 Ιουλίου 2015 κάνει την εμφάνιση της μια ομάδα στο facebook με τον τίτλο "Πατριωτική Κίνηση Μυτιλήνης". Η ομάδα αυτή περιγράφει τον εαυτό της ως " Εθνική συλλογικότητα" και επισημαίνει ότι έχουν "μόνο γνώμονα και κριτήριο την αγάπη τους για την Ελλάδα,για την Πατρίδα μας,τη θέλησή τους να εκφράσουν τη γνώμη τους για όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους ,την ανησυχία τους για την Εθνοκτονία που συντελείται".

Η πραγματικότητα ήταν πως αυτή η αυτοαποκαλούμενη πατριωτική κίνηση Λέσβου στην ουσία της απαρτιζόταν τόσο από μέλη της χ.α. όσο και από  ακροδεξιούς μη οργανωμένους. Γρήγορα οι δημοσιεύσεις της ομάδας αυτής ξεκαθάρισαν και το προφίλ της... φιλοχουντική, φασιστική με αναφορές στην εφημερίδα στόχος και στη σελίδα του ιερού λόχου.

Η ομάδα αυτή δεν παραμένει μόνο στο facebook αλλά γρήγορα επιχειρεί αν βγει και στο δρόμο. Έτσι τα ξημέρωμα της 6/9/2015 δυο άτομα ηλικίας 17 και 19 χρόνων ρίχνουν μολότοφ σε πρόσφυγες που κοιμούνται σε πάρκα της πόλης. Αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστεί ένας πρόσφυγας ευτυχώς όχι σοβαρά. Οι δυο ακροδεξιοί μετά από λίγες ώρες συλλαμβάνονται και σχηματίζεται εναντίον τους δικογραφία για κακούργημα.

Την ίδια περίοδο δημοσιεύθηκε ανακοίνωση «φορέων της Λέσβου» στην οποία επαγγελματικοί σύλλογοι και επιμελητήρια του νησιού καλούν τον εισαγγελέα σε άμεση «εφαρμογή της νομοθεσίας», ζητώντας την «άμεση απελευθέρωση των δημόσιων κοινόχρηστων χώρων που έχουν γίνει μόνιμοι καταυλισμοί και εστίες ανάπτυξης ασθενειών» και την αναγκαστική μεταφορά των προσφύγων σε χώρους «κλειστών στρατοπέδων», ενώ υπενθυμίζουν στους «προβλεπόμενους ευρωπαϊκούς φορείς» ότι οφείλουν στο άμεσο μέλλον να εξασφαλίσουν τη «φύλαξη των συνόρων».

Στις 7/9/2015 καλέστηκε στο επιμελητήριο της πόλης έκτακτο δημοτικό συμβούλιο με θέμα τη μετανάστευση και την διαχείριση της κατάστασης στο νησί. Έξω από το χώρο συγκεντρώνονται  ακροδεξιοί της πατριωτικής κίνησης και έρχονται σε λεκτικές αντεγκλήσεις με αντιφασίστες που βρίσκονται συγκεντρωμένοι εκεί. Την ίδια μέρα αργά το βράδυ βγαίνει αφίσα και κάλεσμα από μέρους της πατριωτικής κίνησης για "συνάντηση γνωριμίας" όπως λένε. Την συνάντηση τους αυτή την καλούν να γίνει στις 7 το απόγευμα στο πιο κεντρικό πάρκο της πόλης στο οποίο σημειωτέον  έβρισκαν προσωρινό κατάλυμα οι πρόσφυγες. Η ανακοίνωση τους λέει: -Το νησί μας κινδυνεύει δεν θα μείνουμε απλοί θεατές, πρώτη συνάντηση γνωριμίας.

Το κάλεσμα αυτό της πατριωτική κίνησης  σήμανε συναγερμό στον αντιφασιστικό κόσμο του νησιού που προγραμμάτισε αντιφασιστική συγκέντρωση στο ίδιο μέρος και την ίδια ώρα. Λίγο μετά τις 7 το απόγευμα είχαν συγκεντρωθεί 40 περίπου άτομα της πατριωτικής κίνησης. Στο ίδιο σημείο υπήρχαν  δύο διμοιρίες ΜΑΤ. Ενώ 200 περίπου αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες και αντιφασίστες συγκεντρώθηκαν στην αρχή του πάρκου.  Λίγο πριν τις 9 η συγκέντρωση  της «Πατριωτικής Κίνησης Μυτιλήνης» διαλύθηκε φωνάζοντας το σύνθημα "η Λέσβος θα μείνει Ελληνική". Η δυναμική απάντηση που έδωσαν οι αντιφασίστες τη μέρα αυτή με την παρουσία τους στο δρόμο υπήρξε καταλυτική για την παραπέρα πορεία του φασιστικού αυτού μορφώματος καθώς δεν ξανα τόλμησαν να κάνουν κάλεσμα για ανοιχτή συγκέντρωση.

Αμέσως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου η τοπική χ.α. επιχειρεί να ξαναβγεί στο προσκήνιο εκμεταλλευόμενη την κατάσταση που επικρατεί στο νησί με τον ερχομό των προσφύγων. Στα μέσα Οκτώβρη επισκέπτονται χωριά του βορείου τμήματος της Λέσβου.

 Θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο μ αυτή την επίσκεψη ότι 2 μέρες μετά γίνεται αναφορά για ένα φουσκωτό με κουκουλοφόρους όπου προσπαθούσε να αποτρέψει ή να βουλιάξει βάρκα με πρόσφυγες στην περιοχή της Εφταλούς πάλι στο βόρειο τμήμα του νησιού. Στα χώρια που επισκέπτονται ο γραμματέας της τοπικής οργάνωσης της χ.α. μαζί με 3 άλλα στελέχη τους επιχειρούν να συναντηθούν με τους προέδρους των χωριών αυτών οι οποίοι δεν τους δέχονται εκτός από έναν τον πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Κάπης Χρήστο Ψαραδέλλη εκλεγμένο με τη "Λαϊκή Συσπείρωση". Ο οποίος μάλιστα φωτογραφίζεται μαζί τους.

Μόλις γίνεται γνωστό το γεγονός ο πρόεδρος διαγράφεται από τη Λαική Συσπείρωση με μια ανακοίνωση κόλαφο εναντίον του.  Μετά την πόρτα που έφαγαν τόσο από τους κατοίκους όσο και από τους προέδρους των χωριών που επιχείρησαν να συναντήσουν τα μέλη της τοπικής χ.α. δεν θα αποτολμήσουν άλλη τέτοιου είδους δημόσια παρέμβαση.

Ένα νέο σκηνικό διαμορφώνεται στη Λέσβο μετά  τη  συμφωνία  της  18ης  Μαρτίου  μεταξύ  Ε.Ε. και  Τουρκίας. Οι  περιπολίες   των νατοϊκών, ευρωπαϊκών και τουρκικών σκαφών εντατικοποιήθηκαν ελαχιστοποιώντας τις  βάρκες  με  πρόσφυγες που  κατάφερναν  να  περάσουν  τα  ελληνικά  υδάτινα σύνορα, ενώ ένα νέο εσωτερικό «σύνορο» δημιουργήθηκε στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Όσοι πρόλαβαν να περάσουν  πριν  τη συγκεκριμένη ημερομηνία προωθήθηκαν  στην ηπειρώτικη Ελλάδα για να καταλήξουν στα διάφορα «κέντρα φιλοξενίας» και η Λέσβος μετατράπηκε, μαζί  με  τα  υπόλοιπα  4 νησιά  ,  σε  μία ιδιότυπη φυλακή για όσους συνεχίζουν να φτάνουν από τις 20 Μαρτίου και μετά , ημερομηνία έναρξης της εφαρμογής της.

Το κέντρο κράτησης της Μόριας, υπό τη νέα του ονομασία ως hot spot, ξανάκλεισε τις πύλες του. Νέοι ψηλότεροι φράχτες στήθηκαν περιμετρικά.

Το  κέντρο  κράτησης  της  Μόριας  μετά  και  τις  επεκτάσεις που  πραγματοποιήθηκαν  έχει χωρητικότητα  στέγασης  περίπου  2000 ατόμων.  Έτσι,  με βάση ότι στο νησί κατέφθασαν πολλά περισσότερα άτομα, τα οποία έπρεπε να κρατηθούν στο κέντρο αυτό, σύντομα άρχισε  να  επικρατεί  το  αδιαχώρητο  δημιουργώντας πρακτικά προβλήματα στην εφαρμογή του εγκλεισμού όσων κατέφθαναν. Ως πρώτη λύση εφαρμόστηκε η μετακίνηση περί των 1000  ατόμων   που   τους   αναγνωρίστηκε   κάποιο   καθεστώς   ευαλωτότητας   (π.χ. ανάπηροι, τραυματίες, οικογένειες, ασυνόδευτες γυναίκες, κ.λπ) στον δημοτικό καταυλισμό  του  Καρά  Τεπέ.

Μέσα στη Μόρια πολλοί καλούνται να κοιμηθούν στους προαύλιους  χώρους με τις σκηνές camping να έχουν αρχίσει να καλύπτουν κάθε ανοιχτό χώρο στο κέντρο. Συνεχής καταγγελίες υπάρχουν για την ποιότητα του φαγητού αλλά και για την ιατροφαρμακευτική  περίθαλψη.  Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η αβεβαιότητα για το τι τους  επιφυλάσσει  το  μέλλον,  οι περισσότεροι βρίσκονται  στην  αναμονή  της εξέτασης του αιτήματος ασύλου τους, με συνεχείς πληροφορίες να βγαίνουν προς τα έξω για απορριπτικές αποφάσεις και επιχειρήσεις απελάσεων.

Οι διαδικασίες εξέτασης των αιτημάτων εμφανίζονται αρκετά χρονοβόρες με αποτέλεσμα πολλοί να είναι αυτοί που έχουν ήδη συμπληρώσει 8 εγκλωβισμένοι στο νησί. Επιπλέον  η συνεχιζόμενη  κράτησή τους σε  ένα καθεστώς ημιπαρανομίας, έχει δημιουργήσει ένα ψυχολογικό αλλά και οικονομικά ασφυκτικό περιβάλλον, οδηγώντας πολλούς σε κινήσεις απελπισίας.


Οι συνθήκες αυτές δημιουργούν ένα εκρηκτικό κλίμα το οποίο συχνά εκφράζεται σε διαμαρτυρίες αλλά ακόμα συχνότερα σε συγκρούσεις μεταξύ των ίδιων των μεταναστών. Διάφορες  διαμαρτυρίες  έχουν  γίνει στο  κέντρο  κράτησης  της Μόριας, αλλά και στο λιμάνι της Μυτιλήνης, με κύριο αίτημα την απελευθέρωσή τους και την ελεύθερη αναχώρησή τους από το νησί. Κατά κύριο λόγο ο χαρακτήρας που έχουν οι διαμαρτυρίες αυτές είναι φιλειρηνικός. Ωστόσο   δεν   έλειψαν   και   οι   εντονότερες   διαμαρτυρίες   που οδήγησαν και σε συγκρούσεις με τις μονάδες καταστολής του κέντρου.

Όλο και συχνότερες είναι όμως οι συγκρούσεις μεταξύ των ίδιων των μεταναστών που κρατούνται στο κέντρο. Μέσα από την κατάσταση εξαθλίωσης και απελπισίας στην οποία έχουν οδηγηθεί, κανιβαλιστικές συμπεριφορές αναδύονται συνεχώς. Συχνά χωρισμένοι με βάση φυλετικά και εθνοτικά χαρακτηριστικά, μικροκαυγάδες καταλήγουν  σε  γενικευμένες  συρράξεις  με  σοβαρούς  τραυματισμούς  και τρομοκράτηση των πιο αδύναμων.

Η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας διαμόρφωσε και νεα  δεδομένα  για  τη δράση των διαφόρων ΜΚΟ ή εθελοντών. Η  πρόσβαση  στο  εσωτερικό του κέντρου έγινε πολύ αυστηρή με λίγες επιλεγμένες ΜΚΟ να διατηρούν αυτή τη δυνατότητα ενώ υπήρξαν και άλλες που θεώρησαν την εικόνα των έγκλειστων προσφύγων ως ασύμβατη με την εικόνα τους και αποφάσισαν την ολική ή μερική αποχώρησή τους.

Έχουν παραμείνει ωστόσο οι μεγαλύτερες από τις ΜΚΟ. Έτσι η επιθυμία των αρχών να ξεφορτωθούν τους μικρούς παίχτες αλλά και όσους δεν συνάδουν με το πολιτικό σχεδιασμό εφαρμογής των αντιμεταναστευτικών τους πολιτικών βρήκε εφαρμογή. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της αυτοοργανωμένης ομάδας ΝΟ BORDER KITCHEN όπου παρέμενε στο νησί και υπόκειται σε συνεχείς διώξεις.

Η παραμονή πλέον για μεγάλο χρονικό διάστημα προσφύγων και μεταναστών στο νησί αλλά και η πολιτική που ακολουθήθηκε  η οποία συνοψίζεται στον αποκλεισμό των προσφύγων από τον κόσμο που είχε προστρέξει τον προηγούμενο χρόνο σε βοήθεια και η μεγαλύτερη αποξένωση των ανθρώπων που έφθαναν από τις τοπικές κοινωνίες ήταν μια από τις βασικές αιτίες της αλλαγής του κλίματος σε μια μερίδα της τοπικής κοινωνίας. Αποστάσεις απαραίτητες για τη  δημιουργία αισθήματος απομόνωσης για τους αφιχθέντες αλλά και για την καλλιέργεια εδάφους για την ανάπτυξη ξενοφοβικών αισθημάτων για τους ντόπιους.

Οι αντιδράσεις μερίδας της τοπικής κοινωνίας είναι πιο συντηρητικές σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Το κλίμα που καλλιεργείται είναι αρκετά αρνητικό εστιάζοντας από  τη μία στην επιρροή  που  είχαν οι περσινές  εικόνες στον τουρισμό του νησιού και από την άλλη σε προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από μικροκλοπές που πραγματοποιούνται από μετανάστες που έχουν εγκλωβιστεί στο νησί.

Είναι πλέον η ώρα που οι βρικόλακες του φασισμού βγαίνουν ξανά στο προσκήνιο.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού που μας πέρασε σειρά δημοσιευμάτων σε τοπικά παραδημοσιογραφικά blog καλούσαν σε άμεσες αντιδράσεις απέναντι στους μετανάστες, σε αλληλέγγυους και σε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνταν στο νησί. Δημοσιεύματα  παρότρυναν τους κατοίκους να στραφούν ενάντια ακόμα και σε σχεδιαζόμενες δομές  φιλοξενίας  ασυνόδευτων ανηλίκων!

Xαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ιδιοκτήτη του ραδιοφωνικού όπου καθημερινά την εκπομπή του προειδοποιούσε τους κατοίκους της περιοχής του  για τα δεινά που θα προκληθούν από τον ερχομό των ανήλικων προσφύγων, μιλούσε για βιασμούς, κλεψιές και κάθε είδους εγκληματικότητα που μπορεί να φανταστεί κάποιος. Με δική του πρωτοβουλία διοργανώνεται συλλαλητήριο στην Γέρα στις 4 Αυγούστου, καθόλου τυχαία ημερομηνία, κατά του ξενώνα διαμονής ανήλικων προσφύγων. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται λίγες βδομάδες μετά στην περιοχή του Πλωμαρίου.

Τόσο μέλη της Χ.Α. όσο και ακροδεξιοί της ΝΔ ορισμένοι εξ αυτών και στενοί συνεργάτες του βουλευτή Λέσβου και πρώην υπουργού Χαράλαμπου Αθανασίου προσπαθούν να κατασκευάσουν γεγονότα για να δημιουργήσουν σκηνικό έντασης ανάμεσα στους ντόπιους και τους πρόσφυγες και να καλλιεργήσουν αντιπροσφυγικό κλίμα στο νησί.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί, στενός συνεργάτης του Αθανασίου, ο οποίος έφτιαξε μια κίνηση ενάντια στην ισλαμοποιήση της Λέσβου με τον τίτλο ΛΕΣΒΟΣ ΠΑΤΡΩΑ ΓΗ.

Αρωγοί σ αυτή τους την προσπάθεια βρίσκονται τοπικά παραδημοσιογραφικά site που καμιά επαγγελματική σχέση δεν έχει με τη δημοσιογραφία. Το μόνο που τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει είναι να «παίξουν» τις ειδήσεις ΣΟΚ είτε για να οικονομήσουν κανένα ψιλό από την «ανταπόκριση» τους, είτε για να προβληθεί από το MEGA, το ΣΚΑΙ, το ΣΤΑΡ κτλ, το σήμα του site τους και για να φανούν αυτοί στο γυαλί. Οι εν λόγω, προσπαθούν τεχνηέντως να δημιουργήσουν εντυπώσεις και ένταση γύρω από το προσφυγικό είτε γράφοντας ειδήσεις που δεν ισχύουν είτε κατασκευάζοντας γεγονότα.


Αποκορύφωμα της προσπάθειας αυτής υπήρξε το γεγονός της μη υποστολής της σημαίας από το τιμητικό άγημα που γίνεται κάθε Κυριακή σε ανάμνηση της απελευθέρωσης της Λέσβου από τον Κουντουριώτη. Άδραξαν λοιπόν την ευκαιρία γνωστά ακροδεξιά στοιχεία και τα φερέφωνα τους να διαδώσουν ότι η υποστολή της σημαίας δεν έγινε γιατί εμποδίστηκε από πορεία των προσφύγων.

Αυτό ήταν ένα μεγάλο ψέμα κατασκευασμένο για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς τους. Καμιά πορεία προσφύγων δεν είχε γίνει την Κυριακή 11 Σεπτέμβρη. Άλλωστε και το ίδιο το ΓΕΣ λίγες μέρες μετά διέψευσε ότι είχε γίνει παρεμπόδιση του αγήματος. Τα καλέσματα όμως μέσω του διαδικτύου τόσο από την πατριωτική κίνηση, όσο και από μέλη της χ.α., αλλά και της ν.δ. για την επόμενη Κυριακή  18 Σεπτέμβρη να παραστούν στην τελετής της υποστολής με σκοπό να προστατεύσουν τη σημαία έδιναν και έπαιρναν.

Τελικά συγκεντρώθηκε ένα πλήθος ατόμων κυρίως από την επαρχία του νησιού. Την επόμενη μέρα 19 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε προγραμματισμένη συγκέντρωση και πορεία των κατοίκων του χωριού Μόρια που γειτονεύει με το στρατόπεδο. Η πορεία είχε κατάληξη το Δημαρχείο όπου οι κάτοικοι ζητούσαν από το Δήμαρχο να μην πέσει άλλο βάρος στη Μόρια όπως έγραφε χαρακτηριστικά το πανό τους.

 Καθ όλη την διάρκεια της πορείας υπήρχαν σε δυάδες  περίπου 10 συνολικά μέλη της χ.α. σ όπου στο τέλος της πορείας σχημάτισαν ομάδα και επιτέθηκαν σε τρεις γυναίκες μια εκ των οποίων είναι γνωστή για την εθελοντική της δράση. Στις φωτογραφίες που δημοσιεύσαμε αναγνωρίσαμε τον πολιτευτή της χ.α Στρατή Κουτσαμπάση μόνιμο κάτοικο Καλλονής μιας κωμόπολης που απέχει 40 χλμ από τη Μόρια. Ο ίδιος παρουσιάζεται στις φωτό να μιλάει και ως "αγανακτισμένος" κάτοικος της Μόριας.

Όταν τα νέα της διαδήλωσης των κατοίκων της Μόριας έφτασαν στο στρατόπεδο, αλλά και πληροφορίες για κατοίκους που συνεπικουρούμενοι από φασίστες είχαν τραμπουκίσει κόσμο γύρω από το κέντρο, ομάδα μεταναστών προσπάθησε να πραγματοποιήσει πορεία προς την πόλη όπου και εμποδίστηκαν από διμοιρίες ΜΑΤ. Η συνεχιζόμενη ένταση οδήγησε σε νέο γύρο συγκρούσεων.

Παράλληλα με τα γεγονότα αυτά, στο γειτονικό χωριό της Μόριας, είχαν στηθεί στην είσοδό του χρυσαυγίτες όπου μαζί με  αστυνομικούς, δεν επέτρεπαν την είσοδο σε μετανάστες, αλληλέγγυους αλλά και εργαζομένους σε ΜΚΟ. Ένας εκ των χρυσαυγιτών επιτέθηκε σε 2 σύριες γυναίκες όπου μαζί με τα 2 τους παιδιά προσπαθούσαν να πάνε με τα πόδια στο ανοιχτό κέντρο του Καρά τεπέ. Αυτόπτης μάρτυρας της επίθεσης ήταν η δημοσιογράφος Ανθή Παζιάνου όπου ο χρυσαυγίτης  επιτέθηκε και σ αυτή. Τελικά η δημοσιογράφος κατόρθωσε να βάλει όπως όπως στο αυτοκίνητο της τις 2 μάνες με τα παιδιά. Για το γεγονός έχει γίνει μηνυτήρια αναφορά στην Αστυνομική Διεύθυνση Λέσβου χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν εντοπίσει τον δράστη παρ ότι υπήρξε αναλυτική περιγραφή του.Την ίδια μέρα επιτέθηκαν και έσπασαν ένα αμάξι αλληλέγγυων.

Τις επόμενες ημέρες υπήρξε και συνεχίζεται μια στοχοποίηση τόσο από μεριάς της πατριωτικής κίνησης όσο και από τα φερέφωνα των χρυσαυγιτών σε ραδιόφωνο και διαδίκτυο προς τους τοπικούς δημοσιογράφους που κατέδειξαν τους υπευθύνους των συμβάντων αυτών.

Όλα αυτά τα παραπάνω γεγονότα ήταν καθοριστικά για την οργάνωση και αντίδραση του αντιφασιστικού κινήματος στο νησί.

Λίγες μέρες μετά με πρωτοβουλία της ΕΛΜΕ Λέσβου διοργανώθηκε σύσκεψη με την συμμετοχή σωματείων εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, συλλογικοτήτων αλληλεγγύης και κινήσεων. Το αποτέλεσμα της σύσκεψης ήταν η δημιουργία του Συντονιστικού Σωματείων και Συλλογικοτήτων που θα διοργάνωνε ένα μεγάλο αντιφασιστικό συλλαλητήριο για τις 18 Οκτώβρη αλλά και άλλες δράσεις. Την πρώτη βέβαια απάντηση έδωσαν φοιτητικές συλλογικότητες με δυναμικό συλλαλητήριο που οργάνωσαν την Παρασκευή 30 Σεπτέμβρη.

Μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έγιναν ποτέ στη Μυτιλήνη υπήρξε η αντιφασιστική και αντιρατσιστική συγκέντρωση της 18 Οκτώβρη. Άνθρωποι όλων των ηλικιών γέμισαν την πλατεία και να βροντοφωνάξουν όχι στο ρατσισμό, στο φασισμό και την ξενοφοβία.


Μετά το τέλος των ομιλιών το ανθρώπινο ποτάμι ξεχύθηκε στην αγορά της πόλης και στη Προκυμαία.  Η μαζική αυτή παρουσία τόσου κόσμου στο δρόμο προκάλεσε το μένος της χρυσαυγίτικης συμμορίας όπου με δημοσιεύματα στην ηλεκτρονική σελίδα "Εθνικισμός.net" ανέφεραν χαρακτηριστικά  για τους συγκεντρωμένους ως «σκυλιά της Νέας Τάξης Πραγμάτων: συριζομούρηδες, κομμούνια, αριστεριστές, ψεκασμένοι κι όλο το κακό συναπάντημα». Ο συντάκτης του άρθρου, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη συμμετοχή στην αντιφασιστική διαδήλωση, προσπαθεί να τη δικαιολογήσει σημειώνοντας: «Γιατί έχουν θορυβηθεί τόσο τα κομμούνια της Λέσβου; Είναι απλό: η Λέσβος είναι τριεδρική και τα τρία πρώτα κόμματα βγάζουν από μία έδρα. Στις τελευταίες εκλογές, του Σεπτεμβρίου 2015, την τρίτη έδρα την κέρδισε το ΚΚΕ , αλλά όχι τόσο άνετα όπως παλιά».Αγνοεί, ωστόσο, ότι το ΚΚΕ ή οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα σωματεία που πρόσκεινται σε αυτό δεν κάλεσαν ούτε παρευρέθηκαν στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο της 18ης Οκτωβρίου.

Η δράση του Συντονιστικού των Σωματείων και Συλλογικοτήτων δεν περιορίστηκε σ αυτό μόνο στο συλλαλητήριο. Διοργάνωσε στις 28 Οκτώβρη στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης έκθεση Λεσβιακού Τύπου της περίοδο της Κατοχής και της Αντίσταση ενώ την ίδια μέρα πρόβαλε την ταινία "Ένα τραγούδι για τον Αργύρη" που αναφέρεται στο ολοκαύτωμα του Διστόμου. Ακόμα στην επέτειο του Πολυτεχνείου οργάνωσε πορεία στη προτομή του Μιχάλη Μυρογιάννη με αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά συνθήματα.

Είναι γνωστό ότι το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στα νησιά εξαιτίας του εγκλωβισμού τόσων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί η χ.α. Οι επισκέψεις στη Χίο και Λέσβο των Κασιδιάρη και Λαγού μαρτυρούν την ύπαρξη ενός οργανωμένου σχεδίου για την δημιουργία εκρηκτικού κλίματος που θα επιτρέψει την αποδοχή φασιστικών επιθέσεων και βιοπραγιών εναντίων των προσφύγων και μεταναστών. Άλλωστε μια μέρα μετά την περιοδεία τους στη Χίο υπήρξε το φασιστικό πογκρόμ στη περιοχή της Σούδας. Στη Λέσβο έχουν βάλει και ακόμα έναν στόχο ονειρεύονται να κερδίσουν την τρίτη έδρα του νομού.

Από τη μεριά μας. Το αντιφασιστικό κίνημα της Λέσβου όλη την προηγούμενη περίοδο ήταν στο δρόμο και με τις δράσεις που έκανε και θα κάνει προσπάθησε και προσπαθεί να ξεμπροστιάσει στα μάτια της κοινωνίας το ποιοι είναι αυτοί και ποιοι είναι οι πραγματικοί τους στόχοι. Στόχος μας είναι η ατιμία τους να φθάσει παντού. Για να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά. Για να τους ξεράσει ο τόπος. Για να ντρέπονται που υπάρχουν. Για να τους αναγκάσει η πλειοψηφία του λαού και το κίνημά του να κρυφτούν στα λαγούμια τους. Και να θαφτούν εκεί που πραγματικά ανήκουν στον απόπατο της Ιστορίας.