Αντιφασιστική συναυλία στη Παλλήνη, Παρασκευή 24/10

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου

Γήπεδο Παλλήνης (Είσοδος από τις μπασκέτες)

Ώρα: 20:00

Με τους:

Μόνιμο Κάτοικο

Indico

Mc Yinka 

Radiosol

Spectacular Bastards 

Νότια Ανταπόκριση

Πρόσβαση: Μετρό/Προαστιακός σταθμός Παλλήνης, Α5 στάση ΣΤΡΟΦΗ ΑΝΘΟΥΣΑΣ, 305-316-314-319 στάση ΓΕΦΥΡΑ(Προαστιακός)




Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ...

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά στο Κερατσίνι. Τη δολοφονία που ακολούθησαν συλλήψεις και φυλακίσεις στελεχών των φασιστών, σχηματισμοί δικογραφιών, καταγγελίες της δολοφονίας από κάθε λογής όψιμους αντιφασίστες. Άρα τελειώσαμε με δαύτους. Σωστά; 

Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Ο φασισμός δεν εμφανίστηκε ξαφνικά την ημέρα της δολοφονίας. Ούτε και εξαλείφθηκε μετά από αυτή. Είχε βγει από καιρό από τη ναφθαλίνη του περιθωρίου για να επιστρατευτεί ξανά από το κεφάλαιο ως ανάχωμα της κρίσης του και ως αντίβαρο στον ολοένα αυξανόμενο ριζοσπαστισμό της κοινωνίας. Μια γκρούπα παρακατιανών υμνητών του Χίτλερ προβλήθηκε και ξεπλύθηκε τόσο μεθοδικά από τα εγχώρια ΜΜΕ (τα ΜΜΕ ιδιοκτησίας των μεγαλύτερων εκπροσώπων του ελληνικού κεφαλαίου) και υποστηρίχτηκε τόσο από τα κόμματα εξουσίας, ώστε οι ναζί έφτασαν να είναι «αγανακτισμένοι κάτοικοι», «καλά παιδιά που βοηθούν γιαγιάδες», «τύποι με περίεργο κούρεμα και διαφορετική άποψη», «αντισυστημική δύναμη» (έγιναν και οι φασίστες αντισυστημικοί!). Συστηματικά ο φασισμός εξευγενίστηκε, νομιμοποιήθηκε στις συνειδήσεις, έφτασε να γίνει οικείο κομμάτι της καθημερινότητας, δείχνοντάς μας πως ήρθε για να μείνει. Ή μάλλον τον έφεραν για να μείνει. 

Γιατί; Μα φυσικά για να επιτελέσει το ρόλο για τον οποίο είναι προορισμένος, να γίνει δηλαδή το μακρύ χέρι του συστήματος, του οποίου είναι σάρκα εκ της σαρκός. Στους δρόμους μαχαιρώνοντας και δολοφονώντας, με τάγματα εφόδου, με πογκρόμ κατά μεταναστών, με αιματηρές επιθέσεις ενάντια πάντοτε σε ανθρώπους των κινημάτων και σε αδύναμους (οι φασίστες είναι σαν τα φίδια, δαγκώνουν μόνο τους ξυπόλυτους). Όλα αυτά εννοείται με την απόλυτη κάλυψη της αστυνομίας, στους κόλπους της οποίας απολαμβάνει βάσει επίσημων στοιχείων ποσοστό 50%. Στο κοινοβούλιο αποτελώντας ανά πάσα στιγμή κυβερνητική εφεδρεία (βλέπε δηλώσεις καθεστωτικών παπαγάλων για «σοβαρή χρυσή αυγή», δηλώσεις του πρώην δεξιού κυβερνητικού χεριού Μπαλτάκου, αλλά και άλλων στελεχών περί «αδερφού κόμματος», τις σταθερές γέφυρες επικοινωνίας με τους φασίστες) και ψηφίζοντας φοροελαφρύνσεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου, διαγραφές χρεών των ΠΑΕ, πώληση-ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, στηρίζοντας την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, καθώς και με πολλούς άλλους τρόπους. Το πλέον χαρακτηριστικό δείγμα συμβαίνει σε έναν κομβικό για το εφοπλιστικό κεφάλαιο χώρο: τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Οι νεοναζί επιχειρούν επίμονα να καταστείλουν τους αγώνες που δίνουν τα εργατικά σωματεία εκεί και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Αποκορύφωμα η δολοφονική επίθεση σε μέλη του ΚΚΕ στη Ζώνη λίγες μόλις μέρες πριν τη δολοφονία του Φύσσα.

Η ξαφνική μεταστροφή, την επομένη της δολοφονίας, των μηχανισμών που μέχρι πρότινος παρείχαν στήριξη στους φασίστες σε δήθεν αντιφασιστικούς πυλώνες δεν μας ξάφνιασε. Υπαγορεύτηκε από την ανάγκη περιορισμού των αυτονομιστικών τάσεων των νεοναζί που απειλούσαν την κοινωνική σταθερότητα, αλλά και από την απόπειρα εκτόνωσης του γενικευμένου αντιφασιστικού αισθήματος που άρχισε να αναπτύσσεται και που απειλούσε με αναταραχές και εξεγέρσεις. Εν ολίγοις υπαγορεύτηκε από κομματικά τερτίπια και πολιτικούς χειρισμούς και μεθοδεύσεις (βλέπε «θεωρία των δύο άκρων», εγγυητές σταθερότητας, ανάκτηση του ακροδεξιού πελατολογίου της Ν.Δ. κ.α.). Έτσι το «αντιφασιστικό κράτος» εμφανίστηκε σαν ένα σύντομο ανέκδοτο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως το παρακράτος της Χ.Α. προέρχεται κατά βάση από το βαθύ κράτος, από τους κόλπους της αστυνομίας, του στρατού, της ΚΥΠ. Δεν έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε πολύ καλά πως το σύστημα που γεννά και θρέφει το φασισμό δεν έχει καμία πρόθεση να τον ξεριζώσει, παρά μόνο να αλλάξει τους όρους που τον χρησιμοποιεί. 

Όπως επίσης ξέρουμε πολύ καλά πως ο φασισμός δεν έχει ανάγκη από σβάστικες και υψωμένα χέρια. Ο καθημερινός φασισμός έχει χιλιάδες άλλα πρόσωπα. Είναι τα πτώματα χιλιάδων μεταναστών στα νερά της Μεσογείου (3.000 νεκροί μόνο μέσα στο 2014), είναι οι φράχτες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι Μανωλάδες, τα πογκρόμ και οι «σκούπες» του «Ξένιου Δία» (προβλέπεται νέα επιχείρηση από το Συμβούλιο της Ε.Ε. στο διάστημα 13-26 Οκτωβρίου με την ονομασία Mos Maiorum με 18.000 μπάτσους). Είναι ο εκτοπισμός των Ρομά, οι τραμπουκισμοί ομοφυλόφιλων και τρανς, οι διώξεις τοξικομανών, η διαπόμπευση οροθετικών. Είναι τα κλειστά νοσοκομεία, τα λουκέτα σε σχολεία, οι χιλιάδες απολυμένοι, οι 4.000 αυτοκτονίες μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια, είναι οι κατασχέσεις σπιτιών. 

Είναι η ανεργία, η επισφαλής εργασία, ο εξανεμισμός κάθε εργασιακού δικαιώματος, είναι οι 40 ώρες για 400 ευρώ. Την ίδια ώρα που οι μπάτσοι παίρνουν αυξήσεις. Οι μπάτσοι που πυροβολούν εναντίον μαθητών μέσα στα σχολεία (όπως στο 1ο Λύκειο Καισαριανής στις 22/9/14). Είναι το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, της καταστολής και του ολοκληρωτισμού, το κράτος του Νόμου και της Τάξης, που ποινικοποιεί κάθε ριζοσπαστική αντίληψη και κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας και έχει ήδη ετοιμάσει φυλακές τύπου Γ και λευκά κελιά. Είναι η κατάντια του ρατσισμού και του σεξισμού, είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η απαξίωση των ζωών μας.

Και εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να μείνουμε απαθείς απέναντι στον εκφασισμό της κοινωνίας που ζούμε. Δε θα ανεχτούμε κάθε λογής φασισταριά να μολύνουν με την παρουσία τους τις γειτονιές που μεγαλώσαμε. Ενάντια σε όλα τα πρόσωπα του φασισμού απαντάμε με τους καθημερινούς συλλογικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνες μας. Στους δρόμους, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στα γήπεδα, στις ανθρώπινες σχέσεις. Από την επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων έως την ανακατάληψη των ζωών μας.

...ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΤΟΥΣ


Ρωγμές στα ανατολικά